Junior Journalist wedstrijd : prijsuitreiking
Op 11 februari ging de prijsuitreiking van de laureaten Junior Journalist Wedstrijd 2023 in Howest The Penta te Kortrijk door.
JUNIOR JOURNALIST 2022 – 2023 COMMENTAREN
We beginnen met reeks I, derde graad basisonderwijs.
We kregen 41 opstellen binnen van vier scholen. Uit deze reeks koos de jury 3 finalisten.
Ze benaderden het thema ‘Lokale helden’ elk op hun eigen manier: er zijn een paar slimme helden in deze reeks die met hun acties het leven van mensen verbeteren, maar er zijn ook helden die er gewoon zijn, op hun imposante manier. Ook dat volstaat om een held genoemd te worden. Meer verklap ik nog niet!
Licht in Altijd Nachterland
Onze eerste finaliste heet Linde Buyse. Ze zit in het 6de leerjaar van de vrije basisschool Sint-Rita in Harelbeke. De titel van Lindes verhaal is : Licht in Altijd Nachterland. Heeft iemand al eens van dit land gehoord? Het is er altijd donker, hoe erg is dat! Daardoor zijn de mensen er ongelukkig, logisch! Hoog tijd om daar iets aan te veranderen. Maar hoe los je een ingewikkeld probleem als dit op? Daar heb je een geleerde professor voor nodig. Het is niemand minder dan professor Knetterman die de bevolking van het donkere land wil redden. Samen met zijn slimme eekhoorn Spikkel herstelt hij de teleporteermachine, namelijk door zijn machine wat te smeren met drakenolie en knettersap. (Mooi bedacht, Linde!) Zo slaagt het duo erin om het laboratorium te teleporteren naar ‘Altijd Nachterland’. Dan moet de heldendaad nog gesteld worden. Luister maar hoe Knetterman en Spikkel dit aanpakken, de hele bevolking helpt mee (ik citeer):
“Spikkel moest met een touw naar de wolk springen, ja, die kan zo hoog springen. Dan maakt hij het touw vast aan de wolk, springt hij weer naar beneden en dan moet heel het volk helpen met trekken… iedereen trok zo hard hij kon. En dan was er plots licht, HEEL veel licht. Sindsdien zijn professor Knetterman en Spikkel de helden van Altijd Nachterland.” (einde citaat)
Met dit fantastische verhaal over het terugbrengen van licht en geluk in Altijd Nachterland wint Linde een prijs. Proficiat Linde!
Meneer Superdokter
Onze tweede finaliste heet Nanne Vanneste. Ze loopt school in de vrije basisschool Sint-Theresia in Rollegem. Nanne heeft zich voor het schrijven van haar verhaal op waargebeurde feiten gebaseerd. Haar stukje heeft de titel: ‘meneer Superdokter’ We volgen Nanne naar het ziekenhuis waar haar zus Babbe helaas dikwijls terecht komt, omdat ze lijdt aan een spierziekte. Nanne schetst heel vlot en duidelijk hoe ernstig de situatie is. Een opname in het ziekenhuis brengt telkens veel stress, en angst met zich mee, niet alleen voor Babbe zelf, maar ook voor haar ouders en haar zus Nanne. Gelukkig is er in het ziekenhuis een superdokter, een echte held, die niet alleen Babbes leven heeft gered, maar ook oog heeft voor andere zaken. Zo wil Babbe haar lieve zus Nanne dolgraag eens bedanken voor het feit dat ze er altijd voor haar is. Alleen weet Babbe niet hoe ze dit moet aanpakken. Gelukkig heeft meneer superdokter een briljant idee! Hij komt erachter dat Nanne zielsveel van katten houdt. Daarom schrijft hij een voorschrift, waarmee mama bij de apotheek een “kat” moet halen. Mama die nietsvermoedend het voorschrift aan de apotheker afgeeft, heeft het plan van de dokter gauw door. Gelukkig kent de apotheker een adres waar mama terechtkan voor het ophalen van haar ‘speciale medicijn’. Niet veel later brengt mama dan ook een klein, lief poesje mee naar huis. Nanne is in de wolken met het geschenk dat haar zieke zus voor haar geregeld heeft. Wanneer Babbe nog eens naar het ziekenhuis moet voor een opname, wordt poesje Luna zelfs even meegesmokkeld naar de ziekenkamer. Ik citeer:
“We kwamen bij Babbe op de kamer en deden snel de deur dicht. We haalden Luna uit de zak en zetten haar op het bed bij Babbe. Wat was Babbe gelukkig om de poes terug te zien! Net op dat moment kwam meneer superdokter de kamer van Babbe binnen. Hij zag de poes…en lachte lief. Want hij wist wat die poes voor mijn zus betekende…”
Met dit warme, ontroerende verhaal over een meisje met een spierziekte, haar zus en een heel menselijke superdokter wint Nanne een prijs. Die is meer dan verdiend. Proficiat, Nanne!
Nog uit het zesde leerjaar, nu uit St Amands Basisschool Zuid is
Rosalie Delbecke
Zij schrijft onder de titel : Bomen.
Het opstel is heel beknopt. Een opsomming van observaties in korte zinnen. Geen voegwoorden.
Kijkend en luisterend naar bomen, formuleert ze wijze bedenkingen. Een heel aparte keuze van lokale helden.
Het is bijna filosofie. En ook poëzie.
Luister maar: (laten) voorlezen
Bomen.
Ze zijn er voor ons .
Ze luisteren naar ons.
Ze zien alles wat we doen.
Ze geven ons zuurstof.
Ze maakten veel mee.
Over heel de wereld zijn er bomen.
De namen van duizenden koppeltjes staan erin gegrift.
Ze zijn de eigenlijke heersers van de aarde.
Onze lokale heldenboom staat in het Blauwe poortpark in Kortrijk. Hij staat er waarschijnlijk al meer dan anderhalve eeuw. Wie weet wat hij allemaal al heeft meegemaakt. De Tweede Wereldoorlog, vele liefjes, vriendschappen en verdriet.
Het is een prachtige beuk met grote lange takken. In de avond straalt hij een heilig schijnsel uit. Er hangen lichtjes doorheen al zijn takken. Hij schittert als een klein jongetje dat net zijn communie heeft gedaan.
Hij staat daar al honderden jaren te ruisen en te heersen over het park. Hij heeft dingen gezien en gehoord die niemand weet.
We zouden meer moeten luisteren naar bomen denk ik zo.
Bravo Rosalie.
Reeks 2
Eerste en tweede jaar humaniora.
Hier kregen we 56 opstellen binnen van de twee campussen van het Guldensporencollege Plein en Harelbeke.
Uit Harelbeke willen we eerst een prijs uitreiken aan
Suzan Schotte uit klas H-105-L
De titel luidt: “Klein vrouwtje, groot hart…”
Het is geschreven als een artikel dat verslag uitbrengt van een bijeenkomst van buurtbewoners.
In de beginparagraaf vernemen we dat dit gebeurt in herinnering aan Frida, die precies één jaar voordien is overleden. En dan volgt een vraaggesprek met de reactie van verschillende buren in de directe rede.
Herinneringen worden opgehaald en iedereen is vol warme bewondering voor het mooie mens.
“Een klein vrouwtje, maar groots in hoe ze was”
Vol attenties voor de medemens: altijd vrolijk en positief, gastvrij met de uitspraak : “Kom binnen en stoelez-vous”; behulpzaam met “Ga nie besta nie”; haar mooie lieve lach : iedereen wordt er nog altijd blij van.
De bijeenkomst doet alle buren deugd en men besluit om dit jaarlijks te herhalen als aandenken aan Frida. Zo blijkt deze kleine vrouw een groot geschenk te zijn voor de buurt. Een lokale held om trots op te zijn. En Suzan mag ook trots zijn op dit fijn artikel. Bravo Suzan.
Ilija Verstraete Mijn held van hier.
Harelbeke klas H-105-L
Dit opstel is één lange luide loftrompet van een jongen voor zijn basketbalcoach.
Schitterend met welke overtuiging en enthousiasme dit is geschreven.
Citaat van de eerste zin:
“Mijn held van hier, van elke week, van elk weekend, van elke training, van elke match… Je raadt het of niet, het is mijn basketbalcoach!”
De vaart zit er onmiddellijk in.
We vernemen hoe coach Aurélie altijd een goeie sfeer in de ploeg brengt. Ze is niet groot maar ze barst van energie.
Soms met een verrassing, soms met een grapje; altijd met de slogan “one team, play hard” als vast ritueel; ze weet haar ploeg te motiveren!
En voor de teamsfeer organiseert ze ook leuke activiteiten buiten het veld zoals samen zwemmen, samen naar de paasfoor of samen naar een trampolinepark om daar springend te gaan basketten.
Dit laatste is een belofte als ze de beker van West-Vlaanderen winnen.
“We moeten nog bergen verzetten om dat doel te halen, zegt hij – ik citeer tot het einde – maar ze gelooft in ons. Ze zal er alles aan doen om haar team over de streep te trekken. We zullen het voelen aan al onze spieren. Ze droomt nu al van die mooie blinkende beker, wij eigenlijk ook.
Traag of snel, dik of dun, groot of klein, een vechter of een loser, … ze haalt het beste uit iedereen.
Aurélie, ik vind je super tof en ik wil je achterna… (bijna een liefdesverklaring!)
Ik ga door met basket om later ook coach te kunnen zijn. Samen bij dezelfde ploeg zou de max zijn. Met mijn team probeer ik dan te winnen van jou!”
De jury apprecieert naast het onderwerp - dat het opgegeven thema #lokale held #trots boink! helemaal in het hart treft - vooral ook de mooie taal. Fris, vol afwisseling in woordplaatsing en zinsbouw, stuwt deze tekst in volle vaart vooruit, recht naar een verdiende prijs. Bravo Ilija.
Breaking news! Wordt onze wereld overgenomen door bloeddorstige sokken?
De derde laureate in reeks 2 is Marit Meere. Ze volgt les in het 1ste jaar van het Guldensporencollege, campus Plein en ze heeft heel onrustwekkend nieuws voor onze leerkrachten. Uit het interview van Marit met experte Eloise Liemano blijkt namelijk dat heel wat leerkrachten onlangs spoorloos verdwenen. De toestand is werkelijk dramatisch: in heel België zijn er momenteel maar 20 leerkrachten meer over. Experte Eloise Liemano vertelt ons dat de leerkrachten ‘opgesokt’ werden door een stel bloeddorstige sokken van maat 38. De experte heeft na uitvoerig onderzoek echter uitgepluisd dat deze sokken geen kwade bedoelingen hebben. De leerkrachten komen via de maag van deze sokken namelijk terecht in Sokorianië waar ze worden heropgevoed in een speciale school tot ‘geliefde’ leerkrachten. Eloise Liemano noemt de sokken daarom ware helden! Ben je zelf leerkracht en bang om ook naar Sokorianië gestuurd te worden, dan kunnen volgende tips je helpen. Ik citeer er enkele:
“Probeer zoveel mogelijk vrolijk de klas in te komen, wees nooit boos op de hele klas, als er maar een paar leerlingen vervelend doen, vertel met zoveel mogelijk intonatie en niet te monotoon, maak veel mopjes, geef niet te veel toetsen en taken, maar geef ook niet te weinig toetsen en taken, laat een van de leerlingen eens om een glas water lopen. Iedereen vindt het leuk om een stuk van de les te missen en gewoon rond te lopen…” Dit lijken me inderdaad allemaal nuttige tips!
Met dit humoristische werkje kon Marit de jury helemaal overtuigen. Haar interview zit goed in elkaar: gaandeweg komen we meer te weten over de stoutmoedige actie van de sokken. We vernemen dat er zich in het verleden ook al sokkenplagen hebben voorgedaan en uiteindelijk slaagt het team van mevrouw Liemano erin de oorzaak van de verdwijningen te achterhalen. Zo heeft Marit met veel fantasie een humoristisch, consistent en vlot geschreven verhaal opgebouwd. Proficiat , Marit!
Animal testing
Onze volgende finalist is Seppe Vanhaverbeke. Hij zit in het 2de jaar van het Guldensporencollege, campus Plein. Seppe waagt zich aan een opiniestuk over animal testing, een uitdaging voor een 13-,14-jarige, maar Seppe pakt het goed aan. Hij speelt meteen in op onze emoties (ik citeer): “Het breekt je hart, de beelden van varkens, muizen enz. die voortdurend tests ondergaan alvorens één of ander beauty-product op de markt komt.” Daarna heeft Seppe het over het ontstaan van dierenproeven: waarom en wanneer zijn deze ontstaan. En vervolgt hij zijn betoog met de maatschappelijke visie tegenover dierenproeven vandaag. Twee dierenrechtenorganisaties worden belicht, gevolgd door een paar flagrante voorbeelden van dierenmishandeling Tot slot formuleert Seppe zijn eigen mening over het onderwerp en zijn bewondering voor dierenactivisten. Hij besluit met de volgende woorden (ik citeer):
“Ik ben trots op de mensen die dapper genoeg zijn om tegen de regering te protesteren. Ze hebben de laatste jaren al heel wat goed werk geleverd en hebben heel wat bedrijven geholpen naar een test-free gebruik. Het is geweldig dat mensen dit teweeg kunnen brengen zonder geweld te gebruiken. En ik hoop dat ze zo verder doen en ons verder helpen naar een test-vrije toekomst. … ik bewonder hun doorzettingsvermogen. Ik heb … veel respect voor deze activisten, ze zijn onwijs dapper.”
Uit het werkje van Seppe komt duidelijk naar voren dat hij zich heel betrokken voelt met het lot van dieren. Seppe heeft het onderwerp uitgespit, voorbeelden opgezocht en een gestructureerde tekst afgeleverd. Heel verdienstelijk, Seppe. Proficiat!
Slimste kat op aarde komt uit Kortrijk
De volgende finaliste is Hannah Keirsbilck, ze zit in het 2de jaar van het Guldensporencollege, campus Plein. Zij deed een interview met het baasje van de slimste kat op aarde, Sarah Muisen. De trotse eigenares van poes Chat- lotje vertelt hoe de dierenarts ontdekte dat ze geen gewone kat had. Het dier leek haar naam te kunnen uitstoten, kon tellen op haar poten en ontsnapte zonder paniek uit een donkere proefkamer Deze ongelooflijke bevindingen blijven natuurlijk niet binnen het dierenartsenkabinet. Ik citeer:
“Heeft hij (de dierenarts dus) aan u gevraagd of hij uw kat mocht sturen naar de KU Leuven voor verder wetenschappelijk onderzoek? Of hebt u dit zelf gevraagd?
Mevrouw Muisen: ik vroeg dit zelf, want naar mijn gevoel was hij helemaal van streek. Mijn kat had op het einde namelijk, zonder een opdracht te hebben gekregen, haar naam geschreven voor de voeten van de arts. Hij heeft daarna onmiddellijk de universiteit gecontacteerd en ze zijn mijn katje vanmorgen komen halen voor verdere onderzoeken.” Einde citaat
Mevrouw Muisen is terecht trots op haar slimme kat Chalot. Zoals jij, Hannah, ook trots mag zijn op jouw verdienstelijke werkje. Het onderwerp is grappig, de lezer blijft benieuwd naar meer details over deze slimme kat en deze details worden vlotjes, quasi nonchalant een voor een prijsgegeven. Leuk bedacht, Hannah. Proficiat!
Astrid Velghe Het Land van Mens en Dier
Guldensporencollege Harelbeke klas H-203-GL
De schrijver gaat op bezoek, terug naar de plek waar ze al van kindsbeen af regelmatig vertoefde: de kinderboerderij, bij Mariska, een hartelijke innemende vrouw. Het begint met een wijze bedenking:
“Ik ben jong en de wereld is groot. Ik weet nog niet wat ik ga worden of hoe ik ga zijn. Er zijn zoveel mensen, zoveel voorbeelden. Mijn grote voorbeeld is Mariska, zij is echt mijn held. Ik zal zelf misschien niet zo worden, maar ik ben trots dat ik haar ken. “
Hiermee zitten we perfect in het thema van de wedstrijd.
Na een stemmige intro over hoe ze drijfnat geregend, wordt opgevangen met een grote handdoek, een theetje en glutenvrije koekjes (want Mariska kent de journaliste op bezoek), komt het verslag van het interview, afwisselend samenvattend of in de directe rede met vraag en antwoord. We vernemen dat de kinderboerderij eigenlijk dienst doet als weeshuis voor allerlei dieren waar andere mensen niet meer voor konden of wilden zorgen.
Mariska wordt daarbij geholpen door “haar kinderen” : niet haar dochter Lisa, een bijna tiener die sinds ze als peuter onder de auto van papa terecht kwam, zwaar gehandicapt in een rolstoel verder door het leven moet.
Nee, het zijn jongeren die een time-out kregen en onder schooltijd elke dag komen helpen, onder begeleiding van Mariska en haar man. “Er is niet veel mooiers dan een kind dat in de knoop zit te zien openbloeien.” – zegt ze.
Ze organiseert ook kampjes en zomerkampen voor kinderen met een handicap of kinderen die het moeilijk hebben door mentale problemen. Het is zwaar, maar zulke jongeren even een plekje geven en laten voelen dat ze gehoord en gezien worden, is het mooiste dat er is.
“Dan lacht ze weer haar klaterlach terwijl ze zegt dat de konijnenhokken legen ook wel een van haar favoriete bezigheden is. Ik kan niet anders dan meelachen. Dan komt Lisa binnenrijden en voor het eerst denk ik niet ‘zo zielig’, maar zie ik de vrolijke bijna-tiener die me begroet. Ze vraagt of ik meega naar de cavia’s en Mariska kijkt ons glimlachend na.”
Het opstel eindigt met een woord van dankbaarheid voor de vriendelijkheid, de energie , de liefde die deze vrouw uitstraalt en de omdat ze haar kijk op de wereld nog meer geopend heeft.
Prachtige vinding, mooie taal, proficiat Astrid.
Niet zo verwonderlijk, want
Twee jaar geleden, toen Astrid in het 6de leerjaar zat, werd zij met haar opstel nationaal winnaar,
dé Junior Journalist van Vlaanderen in reeks 1. We hebben hier te maken met een groot talent.
Astrid, doe zo verder en alle succes !
Elise Verhoest Sam
Guldensporencollege Harelbeke klas H-203-GL
Sam, of eigenlijk Samantha, is een stil maar nieuwsgierig meisje uit het derde middelbaar. Haar vader heeft ze nooit gekend, haar moeder is altijd aan het werk; de enige met wie ze een goede band heeft is een oom. Aan hem heeft ze geleerd hoe ze kan hacken. Maar als die oom sterft begint ze zich steeds meer af te zonderen. Op school vond ze geen contact meer met vrienden. Ze werd niet gepest, maar voelde zich toch genegeerd, een nietsnut. Wat zij daarbij voelt, wordt heel plastisch beschreven:
“Die avond huilde ze zichzelf in slaap. De tranen vloeiden over haar wangen naar beneden. Ze maakten haar wangen nat, daarna drupten ze op haar kussen en werden door de stof opgenomen, weg, alsof ze er nooit waren geweest. Alsof gevoelens er waren voor een fractie van een seconde en dan verdwenen. “
Een vreemd begin, waar gaat dit naar toe? Waar zit het thema?
Het vervolg komt met grote opschudding en verslagenheid op school: een meisje, Yuna, is onrustwekkend verdwenen.
Ook Sam is ervan aangedaan en start een onderzoek op het internet. Met haar vaardigheden als hacker droomt ze al iets belangrijks te kunnen doen, iets te kunnen bijdragen, een held te worden. Dan zou haar moeder wel trots zijn. Het leek wel onmogelijk, maar ze hield toch vast aan dat sprankeltje hoop.
En inderdaad, ze komt op Instagram tussen de volgers van Yuna een raar profiel op het spoor. Een man van ongeveer 30 jaar oud, zoals Yuna ook van Vietnamese afkomst. Ze slaagt erin zijn profiel te hacken en na dagen proberen en observeren valt een bericht binnen, het bewijs dat dit de ontvoerder is. De politie wordt verwittigd en het meisje wordt bevrijd. Maar helaas, ze was al te uitgeput en heeft het niet gehaald.
En Sam? Iedereen wist nu wie ze was. Zelfs haar moeder was trots. Maar Samantha zelf, zij voelde zich niet beter. Ze werd nu wel gezien als een held maar ze had het gevoel dat ze Yuna misschien nog had kunnen redden. Besluit: Een held zijn brengt niet per se geluk met zich mee…
Het gebeuren is vlot geschreven, met rake observaties met mooie nuances, eindigend met een wijze uitspraak. Zeker de prijs waard. Bravo Elise.
Jorinde Loosveldt Vervaagde herinnering
Guldensporencollege Harelbeke klas H-203-GL
Het opstel is helemaal een ego document: in de ik persoon, gericht tot een onbekende. Pas in de tweede paragraaf vernemen we dat het over iemands muziek gaat.
We lezen dat het leven van de ik figuur niet makkelijk is. Zorgen en problemen trekken hem naar beneden.
“Zonder jou was het in 2019 fout afgelopen. Elke belediging tegen jou was er een tegen mij. Nieuwe albums lieten mijn angsten verdrinken in een bad van woorden.
Hij noemt die muziek het enig werkende medicijn, dat zijn leven heeft veranderd.
“Bloed testen, hoogtes, drukke ruimtes, een broodje bestellen … ging van angst naar iets waar ik niet meer over piekeren moet.”
En iets verder:
“Stap in de auto, drink lauw water om je vol te voelen en het vol te houden tegen de middag. Toekomen start al slecht. Uitgelachen worden zoals altijd. Ik neem mijn oortjes. Start de muziek. … Ogen branden op mijn rug elke keer ik iets zeg. Wat denken ze over me? Het is wel zeker dat op deze school geroddeld werd. Zeker over mij. Dit jaar is tenminste beter dan vorig jaar. Eten klinkt niet meer als een taak. Ik durf alleen naar winkels te wandelen. Alles is beter. Dankzij jou : Christopher Bang Chan. Bijna 5 jaar is er al voorbij. Ik ben dankbaar voor elke keer dat je me hielp. Zonder jou zou ik hier niet zijn en dat weten velen niet. Ik leerde ermee leven dat niet iedereen kan verstaan hoe jij zoveel voor me betekent… Ik hoop dat iedereen een Bang Chan in zijn leven heeft.”
Een heel apart opstel. Een belijdenis van liefde en dankbaarheid. Erkentelijk tegenover tot wat een ware held in je leven in staat is. Gevoelig geschreven. Opmerkelijk en mooi.
Bravo Jorinde.
--------------------------------------
Junior Journalistwedstrijd 2022-2023 Thema #trots #lokalehelden
Laureaten van de plaatselijke ronde te Kortrijk (34ste editie)
Van de 97 inzendingen werden volgende 11 leerlingen als laureaat geselecteerd :
In reeks I : 3de graad basisonderwijs: (41 deelnemers)
Linde Buyse Licht in altijd Nachterland
VBS St-Rita Harelbeke 6de lj
Nanne Vanneste Meneer Superdokter
VBS St.Theresia Rollegem 6de lj
Rosalie Delbecke Bomen
St Amands Basisschool Zuid Klas 6B3
In reeks II : 1ste graad secundair onderwijs : (56 deelnemers)
Suzan Schotte Klein vrouwtje, groot hart…
Guldensporencollege Harelbeke klas H-105-L
Ilija Verstraete Mijn held van hier
Guldensporencollege Harelbeke klas H-105-L
Marit Meere Breaking news! Wordt onze wereld overgenomen door bloeddorstige sokken?
Guldensporencollege Plein klas P-102
Seppe Vanhaverbeke Animal testing
Guldensporencollege Plein klas P-202
Hannah Keirsbilck Slimste kat op aarde komt uit Kortrijk.
Guldensporencollege Plein klas P-202
Astrid Velghe Het Land van Mens en Dier
Guldensporencollege Harelbeke klas H-203-GL
Elise Verhoest Sam
Guldensporencollege Harelbeke klas H-203-GL
Jorinde Loosveldt Vervaagde herinnering
Guldensporencollege Harelbeke klas H-203-GL
Voor de provinciale ronde zijn 2 laureaten geselecteerd en dus “genomineerd” voor de beste Junior Journalist van West-Vlaanderen, nl.:
Reeks 1 Nanne Vanneste
Reeks 2 Astrid Velghe